Er is veel informatie te vinden over onder andere de plofkip en het vlees dat we dagelijks eten en te eten geven aan onze huisdieren. Maar goede informatie over kweek en wild gevangen vis is schaars. Dit terwijl toch veel mensen regelmatig vis eten en/of te eten geven aan hun hond.
Kleur vertelt je veel over voeding en zalm vormt daar geen uitzondering op. Dat wordt meteen al duidelijk als je een stuk wilde Alaska sockeye-zalm vergelijkt met een gekweekte zalm.
De sockeye zalm ziet er mooi dieprood uit en is precies zoals zalm eruit hoort te zien. Een stuk vis van de gekweekte variant komt er niet eens bij in de buurt, dat is zo bleek dat je eraan kunt aflezen dat de vis niet gezond en vers is.
Astaxanthine: anti-verouderingskleurstof uit de natuur
Het verschil in kleur is te danken aan de stof astaxanthine, een helder rode molecuul die voorkomt in algen, plankton en krill.
Wilde zalmen krijgen veel astaxanthine binnen via hun voeding - vooral sockeye-zalm - die bijna uitsluitend astaxanthine-rijk plankton eet. Kweekzalmen eten voedingskorrels die geen natuurlijke astaxanthine bevatten, dus voegen kwekers een synthetische versie toe.
De meeste commerciële astaxanthine wordt vervaardigd uit kolen en komt dus absoluut niet overeen met natuurlijke astaxanthine
Astaxanthine:
- Is een krachtige antioxidant met ontstekingsremmende kwaliteiten;
- Verhoogt de energieproductie van de mitochondria;
- Beschermt je mitochondria door de celmembranen te versterken en zodoende schadelijke zuurstoftypes te weren;
- Heeft een positief effect op de bloedsomloop.
Overige bestandsdelen van de voeding voor de vissen bevatten onder meer vismeel en visolie. Beide grondstoffen lopen het risico om besmet te zijn met dioxine en kwik. De afgelopen jaren hebben kwekers geprobeerd de besmetting met zware metalen te beperken. Dit deden ze door vismeel en/of olie door plantaardige olie en soja- en maïseiwit te vervangen.
Maar zalm is niet gemaakt om soja en maïs te eten. Dit zorgt ervoor dat de kwaliteit van het vlees enorm afneemt en kwekers vaak antibiotica moeten toedienen om de vissen gezond te houden. Het zal je verwonderen dat als je vervolgens deze vis eet, je dit vervolgens ook binnen krijgt.
De gebruikte plantaardige oliën doen ook de hoeveelheid omega-3-vet in het zalmvlees dalen en kunnen door toxine opgewekte schimmels in de zalm veroorzaken.
Niet iets waar je op zit te wachten. Terwijl jij misschien wel trouw dagelijks visolie aan je honden geeft als supplement om je hond gezond te houden. Niet dus!
Het beste geef je je hond dus geen gekweekte vis. Het is namelijk niet veel beter dan het eten van een plofkip. Bij Albert Heijn hebben ze gerookte wilde sockeye zalm die je te eten kunt geven. Maar mijn voorkeur gaat uit naar de verse vis van de visboer, of van bijvoorbeeld de EkoPlaza.
Overzicht zodat je zeker weet dat de vis vers is
Zeer vers | Vers | MATIG VERS | NIET GESCHIKT VOOR CONSUMPTIE | |
|---|---|---|---|---|
Huid: | heldere kleur met sterk iriserende, metaalachtige glanzende kleur; geen verkleuring, glashelder, doorzichtig slijm | heldere kleur, maar zonder glans | verbleekte, matte kleur | doffe kleur |
Slijm op de huid: | glashelder doorzichtig | enigszins troebel | melkachtig | geelachtig grijs, ondoorzichtig |
Consistentie: | zeer stevig, vast | vrij vast, stevig | iets week | week (slap) |
Kieuwdeksel: | zilverkleurig | zilverkleurig, lichtrood of bruin | bruinachtig en aanzienlijk bloedextravasaties | geelachtig |
Ogen: | convex (bol), doorzichtig hoornvlies zwarte glanzende pupil | bol, maar iets ingevallen hoornvlies iets glanzend; zwarte, doffe pupil | vertroebelde ondoorzichtige pupil, glanzend hoornvlies | melkachtig hoornvlies; grijze pupil |
Kieuwen: | uniform donkerrood tot paarsrood, geen slijm | minder heldere kleur, bleker aan de randen, doorzichtig slijm | opgezet, verbleekt; ondoorzichtig slijm | geelachtig, melkachtig slijm |
Geur van de kieuwen en buikholte: | vers als van zeewier, prikkelend jodiumachtig | geen geur van zeewier, neutrale geur | iets zwavelachtig, vettige geur, als van ranzig spek of rot fruit | zure rottingsgeur |
Kies voor de beste soorten zalm
Zowel de Amerikaanse FDA (Food and Drug Administration) als de EPA (Environmental Protection Agency) hebben kwikbesmetting in vissen onderzocht en wilde zalm vertoont consequent een zeer laag risico als het gaat om kwikbesmetting. Beide instanties hebben aangegeven dat het veilig is om meerdere keren per week zalm te eten.
Maar wat is dan de beste soort wilde zalm? Het antwoord op deze vraag hangt af van welke voedingsstoffen je binnen wilt krijgen.
- Sockeye-zalm;
bevat veruit de grootste hoeveelheden astaxanthine, cholesterol en vitamine. Deze zalmen volgen een uitzonderlijk dieet dat bijna alleen uit plankton bestaat. Hun unieke eetgewoonten zorgen ervoor dat ze extreem moeilijk te kweken zijn. De Sockeye-zalm is dus eigenlijk altijd wild. De Sockeye-zalm is rijk aan omega-3-vetzuren en sterk van smaak.
- Chinookzalm (koningszalm);
bevat bijna twee keer zoveel omega-3-vetzuren als elke andere zalmsoort. Chinookzalmen leven het liefst in diepe, koude wateren. De extra omega-3 houdt hen warm en het vet blijft vloeibaar in hun systeem, waardoor de vissen niet doodvriezen. De chinookzalm kan worden gekweekt, dus zorg ervoor dat je de wilde variant koopt.
- De Pacifische cohozalm;
bevat na de Sockeye- en de Chinookzalm het meeste vet. Daarnaast levert cohozalm ook een grote hoeveelheid vitamine D en een flinke hoeveelheid omega-3-vetzuren. Alle drie de vissen zijn stuk voor stuk een goede, zolang ze in het wild gevangen zijn.